Orkestra şefi edasıyla kaldırmak elleri göğe…
İlahi bir komut vererek,
Sesini duyurabildiğin herkese,
Bir notadan diğerine,
Coşkun zılgıtlar çekmek geleceğe.
Başlamak…
Toprağın en derininden bir nefes bulup kendine,
Suyla buluşan tohumlardan yeni filizler çıkarmak.
Doğmak yeni güne,
Yine, Hep, Yeniden.
Başlamak…
Tufanın adı; Aydınlık,
“Çift”leri Bir, “Bir”leri “Üç” olsun diye;
“Nuh’un Fırkateyni”ne asker olmak.
Ve nihayetinde…
Dua dua yakarmak Tanrı’ya…
Bir bebeğin ağlamakla başlayan yolculuğunda,
Gülmeye rahmet olsun diye gözyaşları,
Ağlamak, bitesiye kadar…
Başladık…
Bir dergi, bir roman,
Bir internet sayfasında;
Hayata tam orta yerinden dokunabilmek uğruna…
Haziran, 2009
...
Bu yazıyı 2009 yılında sevgili Hilal Kendirli'nin Bebeğim ve Ailem isimli sitesi yayın hayatına başlarken yazmıştım.. O zamanlar bu site işleri bana oldukça uzaktı:) yalnızca yazmayı severdim ben; efendim blogun arka planı ne renk olsun? yazı karakteri ne olsun ?.. vs. diye düşüneceğim aklıma gelmezdi..
Lakin herkesin başına gelebiliyormuş:) İyi de olmuş baksanıza.. Blog dünyamız cennet gibi, ne ararsanız var..
Ben de sevdiğim iki şeyi aynı blogda kotarmak gayesindeyim.. Kurabiyeler ve edebi metinler:)
Şu fani sanal dünyada hepimize yer var nasıl olsa..hadi hayırlısı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Şanslı Kurabiyeler